Artikelen

• Vooral de atletiek- en wielerwereld worden
• telkens weer opgeschrikt door affaires, want lang niet
• alle topsporters blijken bestand tegen de verleidingen van
• doping. Zij hopen daarmee beter, sneller en sterker te worden

dan de concurrentie.

De strijd tegen doping begint eind jaren vijftig, als het

Internationaal Olympisch Comité (IOC) een resolutie opstelt

die bepaalde prestatieverbeteraars voor sporters verbiedt.

Volgens het IOC is doping in strijd met de ethiek – zowel

van de sport als van de medische wetenschap. De lijst met

verboden middelen groeit sindsdien gestaag en bevat

inmiddels tal van stoffen die eigenlijk ontwikkeld waren

voor de behandeling van ziekten. Denk maar aan bètablokkers,

groeihormonen of het geneesmiddel epo.

 

Hoewel verscherpte dopingcontroles succes hebben en

geavanceerde analysemethoden zelfs de kleinste spoortjes

doping kunnen aantonen, gaat de ratrace tussen dopinggebruikers

en -jagers gewoon door. De nieuwste variant heet

gendoping, een genetische aanpassing die sporters onoverwinnelijk

zou moeten maken. Over het gevaar voor de

gezondheid is nog weinig bekend, maar het blijft de vraag

of dat sporters ervan weerhoudt deze vorm van doping te

gaan gebruiken.

 

In deze Chemische Feitelijkheid

• De Context: Wat maakt een stof tot doping? Waarom is

het verboden, en wat wordt ertegen gedaan?

• De Basis: Dopingcontroleurs proberen gebruikers op

heterdaad te betrappen. Hoe gaat dat in zijn werk?

• De Diepte: Gentherapie is nog experimenteel, maar de

interesse van de sportwereld is al gewekt. |